New York, Times Square, zaterdag 20 juni 1942 20-06-1942
The Radio City Music Hall
Zaterdag 20 juni 1942 Vandaag begonnen ze te lossen, maar in overleg met de kapitein kon ik vanmiddag al weggaan. De bedoeling was om het weekend weer bij de Draaisma’s door te brengen maar toen ik daar na mijn lange reis met de subway aan kwam, belde ik tevergeefs aan. De benedenburen vertelden me dat Hilda en Margaret vrijdag al met de auto vertrokken waren voor het weekend. Sjoerd voer weer, met de Pygmalion van de KNSM. Hilda heeft zo maar een mooi leventje. Wat heeft u dan toch altijd hard gesjouwd – wel eens te hard.
Dus toen ben ik maar de stad in gegaan. Bij Times Square eerst een tijd rondgewandeld en toen naar Radio City Music Hall, een heel grote, mooie bioscoop met variété. Het orkest verdwijnt in de grond, de tonelen schuiven voorbij en in de pauzes speelde een groot orgel dat zo uit de muur schoof. Ik zag een prachtfilm: Mrs. Miniver, met Greer Garson en Walter Pidgeon als sterren. Het is gebaseerd op het boek van Jan Struther en gaat over een Engelse middenstandsfamilie. Er werd buitengewoon goed gespeeld.
Het was buitengewoon warm en benauwd weer, maar de bioscoop was air-conditioned (luchtgekoeld); een geweldige zaal en hal met liften naar boven. En onder de grond nog een grote lounge met prachtige tapijten en fauteuils, kleedkamers en wasplaatsen. Zonder handdoeken; in plaats daarvan waait er warme lucht uit een soort pijpen als je op een pedaal trapt. Zoiets heb ik nog nergens gezien.
Zaterdag 20 Juni 1942. Vandaag begonnen ze te lossen te 8u v.m.; tot 6u n.m. doch in overleg met de kapitein kon ik vanmiddag al weggaan, de bedoeling was, om weer de “weekend” bij de Draaismas door te brengen, maar toen ik na mijn lange reis met de “subway” daar aankwam, belde ik tevergeefs aan; ik was er trouwens al bang voor; 426 (bl. 296), en de auto zag ik ook niet in de garage staan; dus ik bij de benedenburen aangebeld, en die mevrouw vertelde mij dat mevr. Draaisma met de auto, samen met Margaret, Vrijdag al vertrokken was voor het “weekend”, mijnheer Draaisma voer weer. Hilda heeft zoo maar een mooi leventje, wat heeft U dan toch altijd hard gesjouwd, wel eens te hard, ik merkte wel dat Hilda de huishouding nog al gemakkelijk opvat, en ze eten veel buitenshuis; Sjoerd vindt dit gerust wel goed hoor. En feitelijk hebben ze gelijk.
Dus toen ben ik maar weer met de subway terug gegaan, de stad in bij “Times Square” (Broadway 42nd Street) uitgestapt, eerst een tijd rondgewandeld en toen naar “Radio City Music Hall” een heel groote mooie bioscoop met varieté; het orkest 427 verdwijnt in de grond; de toneelen schuiven voorbij, en in de pauzen speelde een groot orgel dat zoo uit de muur schoof. Ik zag een prachtfilm: “Mrs. Niniver”, met Greer Garson en Walter Pidgeon als sterren; gebaseerd op het boek van Jan Struther; het speelt in een dorp in Engeland, over een Engelsche middenstandfamilie; het spel begint in 1939 en behandelt de oorlog, met o.a. Duinkerken, doch het gaat hoofdzakelijk om de menschen zelf, en het werd buitengewoon goed gespeeld.-
Na afloop nog mijn haar laten knippen en gegeten in de stad, waarna naar boord terug; nog wat peren, appels en pruimen gekocht. Het was buitengewoon warm en benauwd; maar de bioscoop was “air-conditioned”(luchtgekoeld); een geweldige zaal en hal, met liften naar boven en onder de grond nog een groote “loungue” met prachtige 428 tapijten en fauteuils, kleedkamers, waschplaatsen (geen handdoeken, doch warme lucht waait uit een soort pijpen als je op een pedaal trapt), telefooncellen, garderobe, enz.enz. Zooiets heb ik nog nergens gezien!
Ik had bij de buren van Hilda een boodschap achtergelaten dat ik er geweest was. Nog maar eens probeeren.