Isaac Sweers

De Isaac Sweers was de nieuwste torpedobootjager van de Koninklijke Marine. Zo nieuw, dat ze bij de inval van de Duitsers nog niet helemaal klaar was.

De tewaterlating was op 16 maart 1940. In allerijl wist de Zwarte Zee op 10 mei het nog niet afgebouwde schip van de werf De Schelde in Vlissingen naar Portsmouth in Engeland te krijgen. De papieren met het ontwerp gingen mee. Het schip kon in Southampton worden afgebouwd, overigens zonder de beoogde, voor die tijd hypermoderne vuurgeleiding van Hazemeyer (het latere Holland Signaal). Verschillende slimmigheden in het ontwerp werden ook toegepast in latere Britse marineschepen. De Isaac Sweers was met 36 knopen een uitzonderlijk snel schip. In mei 1941 werd ze in de vaart genomen.

Aanvankelijk werd de Isaac Sweers ingezet om troepentransporten vanuit Schotland te escorteren. Daarna werd ze naar Nederlands-Indië gestuurd in verband met de dreigende Japanse inval – tevergeefs, omdat toen ze arriveerde en gevechtsklaar was, Nederland-Indië al had gecapituleerd (8 maart 1942).

In november 1942 werd de Isaac Sweers ten westen van Gibraltar aangevallen door een U-boot. Twee torpedo’s misten, maar bij het wilde manoeuvreren sloeg een matroos overboord.

Het schip werd ingezet bij de strijd om Noord-Afrika, vooral voor de begeleiding bij de aanvoer van troepen en materiaal. Op 13 november 1942 in de vroege ochtend werd de Isaac Sweers ten noordwesten van Algiers getroffen door twee torpedo’s van de U-boot U 431. Het schip stond meteen in lichterlaaie en zonk binnen iets meer dan een kwartier. 103 van de 194 opvarenden vonden de dood in de vlammen of de golven.